به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، جشن قهرمانی لیگ برتر نوزدهم روز 17 مرداد 1399 در ورزشگاه خالی از تماشاگر آزادی برگزار شد. طبق معمول بعد از برگزاری این جشن، برخی از آن تعریف کردند و برخی هم انتقاد.

چهارمین قهرمانی متوالی پرسپولیس در لیگ برتر بهانه‌ای بود تا برخی به شیوه برگزاری جشن انتقاد کنند و بگویند که تکراری بود. البته تکراری بودن مراسم طبیعی است زیرا در مراسم جشن قهرمانی در اکثر کشورهای دنیا، کاپیتان تیم قهرمان جام را بالای سر می‌برد و قرار نیست اتفاق خارق العاده‌ دیگری بیفتد و شاهد عملیات محیرالعقول از سوی مجریان جشن باشیم اما چهار قهرمانی پرسپولیس شاید به مذاق برخی خوش نیامده و مراسم قهرمانی را هم مثل تیم قهرمان تکراری نامیده‌اند. 

برگزاری هیچ مراسمی خالی از ایراد و اشکال نیست. بنابراین، سازمان لیگ هم نمی‌تواند ادعا کند که جشن کامل و بدون اشکالی برگزار کرده. جشن چهارمین قهرمانی متوالی پرسپولیس در لیگ برتر، ایرادهایی داشت که گوشزد و اصلاح آنها شاید بتواند راهکار مناسبی برای بهتر شدن این مراسم که ویترین فوتبال باشگاهی کشورمان در آسیاست، باشد.

یکی از مواردی که کمتر به آن توجه شد، سازه‌های بزرگ بود که برای چیدمان آن‌ها در زمین چمن وقت زیادی صرف شد. یکی از دلایل اصلی تاخیر در شروع جشن، استقرار سازه‌ها و سکوهای قهرمانی بود. البته در این بخش مسئولان سازمان لیگ تلاش کردند با اجرای برنامه‌ نورپردازی تا حدی بینندگان تلویزیونی را سرگرم کنند زیرا ورزشگاه خالی از تماشاگر بود. این موضوع نقش موثری در تاخیر و اتلاف وقت داشت.

ایراد دیگر مراسم مجری برنامه‌ بود که اسامی بازیکنان پرسپولیس را گاهی حتی به اشتباه تلفظ می‌کرد. صدای این مجری یا مجریان هم خالی از هرگونه هیجانی بود. شاید بهتر است که برای چنین مراسم بزرگ و پر هزینه‌ای، سازمان لیگ از مجریان حرفه ا‌ی و گویندگان واقعی در مراسم استفاده کند؛ نه کسانی که حتی شناختی از فوتبال ندارند!

ابتکار برداشتن مدال از سینی مدال‌ها نیز جالب توجه بود؛ هرچند متاسفانه یکی دو مورد از عوامل تیم به جای یک مدال، دو مدال از سینی برداشتند! این نوآوری البته، برای فاصله گذاری اجتماعی و رعایت پروتکل‌های بهداشتی انجام شد. حتی جام قهرمانی نیز در محفظه‌ای قرار گرفت تا به صورت اتوماتیک در دسترس کاپیتان پرسپولیس قرار بگیرد. طبق اعلام مجری برنامه قرار بود که با شمارش معکوس از 10 تا یک، جام قهرمانی در دست کاپیتان باشد اما بعد از دو شماره جام بیرون آمد و رسول پناه سرپرست مدیرعاملی باشگاه هم وسوسه شد تا جام را خودش بالای سر ببرد! این هم از تبعات حضور افراد غیرمتخصص در مسندهای تخصصی است.

 وزیر ورزش حتی در بازدید از مراکز ورزش همگانی و سایر رشته‌های ورزشی، مورد سوال‌های فوتبالی قرار می‌گیرد اما این چه رازی است که در جشن قهرمانی تیم پرسپولیس حتی مورد درخواست مصاحبه از سوی برنامه فوتبال برتر قرار نمی‌گیرد؟ این معجزه فوتبال است! اینکه مخاطبان، دیدن ستاره‌ها را به شنیدن صحبت‌های وزیر ورزش ترجیح می‌دهند و به همین دلیل هم تلویزیون تمایلی به مصاحبه با او نشان نمی‌دهد. شاید اگر خبرنگاران رسانه‌ها در ورزشگاه حضور داشتند، وزیر را در مورد هیات‌ مدیره دو باشگاه استقلال و پرسپولیس سوال پیچ می‌کردند اما از بدشانسی خبرنگاران، برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی، در ورزشگاه حضور نداشتند.

جشن قهرمانی پرسپولیس نمره قبولی دارد اما برای بهتر شدنش باید راهکارهایی ارایه کرد. این جشن نقاط قوتی هم داشت. طراحی سکویی جدید برای قهرمان، روی سکو فقط بازیکنان و مربیان را شاهد بودیم و چهره اضافی یا اشخاص متفرقه‌ای رویت نشدند، مراسم نورافشانی و نور پردازی مناسب، بازیکنان پرسپولیس با خیال راحت با سکوها و سازه‌های تعبیه شده در ورزشگاه عکس یادگاری گرفتند و حتی مراسم را به صورت زنده از صفحه شخصی اینستاگرام‌شان پخش کردند و ... از نقاط قوت این جشن قهرمانی بود که برایش دقت، انرژی و هزینه زیادی صرف شده بود. شاید اگر در این مراسم خوانندگان موسیقی پاپ مجاز هم حضور داشتند، جشن شرایط بهتری به خود می‌گرفت؛ به خصوص اینکه در شب عید غدیر و در دهه ولایت و امامت این مراسم اجرا شد.

استفاده زیاد از تبلیغات نکته‌ای بود که مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت اما واقعیت این است که در این شرایط سخت اقتصادی برای تامین هزینه‌های یک جشن سازمان لیگ فوتبال و حتی فدراسیون بودجه‌ای برای برگزاری چنین مراسمی ندارد، باید بخشی از این هزینه‌ها را از طریق جذب اسپانسر تامین کند. این هم نکته قابل تاملی است که در این وضعیت بغرنج اقتصادی هنوز هستند شرکت ها و حامیان مالی که حاضرند برای ورزش و بخصوص فوتبال هزینه کنند تا دیده شوند. این خود نشانگر اقبال عمومی به پرمخاطب‌ترین ورزش کشور است.

سازمان لیگ فوتبال ایران در این تنگنا‌های اقتصادی تلاش کرد جشنی برگزار کند که شایسته فوتبال کشور است. بنابراین باید مثل مدیران پرسپولیس به برگزارکنندگان این جشن خسته نباشید گفت و آنها را به ادامه این راه سخت در سایر اختتامیه‌ها و مراسم جشن‌های قهرمانی دلگرم‌تر کرد اما انتظار می رود با توجه به انتقادات، زمینه برگزاری مراسم ها و جشن ها بهتر و کامل تری را فراهم کرد.