امیر حاج رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در مورد مشکلات مدیریتی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس اظهار داشت: واقعا چه چیزی باید در ارتباط با این مساله گفت؟ ما مشکل مدیریتی داشتیم، داریم و احتمالا خواهیم داشت. آن‌هایی که تصمیم می‌گیرند و قدرت تصمیم‌گیری دارند باید پاسخگو باشند که چرا وضع به این صورت در آمده است.

وی ادامه داد: وقتی به دوره‌های مربیگری می‌رفتیم یکی از چیزهایی که به ما تدریس کردند این بود که فوتبال سه سرفصل بزرگ دارد: مدیریت، برنامه ریزی و سرمایه گذاری که این در ذهن من ماند.

حاج‌رضایی در مورد اینکه دو باشگاه بزرگ فوتبال ایران عملا دچار رها شدگی مدیریتی هستند، عنوان کرد: پاسخ من مشکلی را حل نمی‌کند. کما اینکه رسانه‌ها، فعالان جامعه فوتبال و حتی عوامل دو باشگاه خیلی صریح و روشن نواقص، کمبودها و دردها را بیان می‌کنند اما آقایان تصمیم‌گیرنده تشخیص می‌دهند به شیوه‌ای عمل کنند که پایانش کاملا مشخص است. مانند انسانی که روی شاخه درخت نشسته و آن شاخه را می‌بُرد.

لطمه به استقلال و پرسپولیس، لطمه به جامعه است

وی با اشاره به اثرات آسیب دیدن این دو باشگاه، افزود: اگر به این دو باشگاه لطمه بخورد که در حال لطمه خوردن هم هستند، خیلی چیزها را از جامعه مثل شادی‌های مقطعی را می‌گیرد افرادی هم که می‌توانند فوتبال را مدیریت کنند به نوعی فاصله گرفته‌اند و قطعا وقتی نمی‌توانند کاری انجام بدهند، گوشه نشینی را ترجیح می‌دهند. 

کارشناس فوتبال ایران در خصوص نقش مدیریت دو باشگاه اظهار داشت: طبیعتا سوای انتصابات اخیر، اگر مدیریت خوبی در هر باشگاهی سرکار باشد می‌تواند ارکان زیر مجموعه خودش را تقویت کند. اصراری ندارم این مدیر حتما فوتبالی باشد ولی باید مدیری باشد که کابینه خودش را از افراد کاربلد تشکیل بدهد که با زبان فوتبال هم آشنا باشند.

حاج رضایی خاطر نشان کرد: اگر فدراسیونی حسابدار عالی داشته باشد، لزومی ندارد آن حسابدار فوتبال بلد باشد. او باید در مسائل مالی خیلی کارآمد، سالم و امین باشد. ولی اگر اگر کسی عضو کمیته‌ای می‌شود که مستقیم با فوتبال سروکار دارد، باید الفبا و زبان فوتبال را بداند. در غیاب این‌ها مشخص است که ما نباید انتظار پاداش و فرجام خوب داشته باشیم. 

وی در مورد جریمه‌هایی که گریبانگیر فوتبال ایران می‌شوند، گفت: از طرفی زیان‌های مالی که مدیران نابلد به این فوتبال زدند واقعا درد آور است. آن هم در این شرایط اقتصادی وحشتناک. ما چقدر پرونده در فیفا و AFC‌داریم؟ با شادی و خوشحالی و نشاط به مردم اعلام می‌کنیم، 400هزار دلار آنجا دادیم، 600هزار دلار اینجا دادیم و... خیالتان راحت باشد. این‌ها رابه مردمی می‌گوییم که اکثرا نمی‌توانند زندگی خودشان را با توجه به شرایط موجود، جمع و جور کنند.

حاج رضایی ادامه داد: آقایان عزیز و بزرگوار چرا زمانی که قرارداد بستید فکر نکردید؟ وقتی هر کلمه آن قرار داد می‌تواند شما را در محکمه بازنده کند چرا کادر حقوقی قوی ندارید؟ یک مثال برای من بزنید که ما یک دادگاه را برده باشیم و پول، کارمزد و بهره نداده باشیم. وقتی مانوئل ژوزه را با 73 سال سن می آورید که باید مانند من در خانه بنشیند و دوران بازنشستگی خودش را پشت سر بگذارد، 700هزار یورو به او می دهید و بقیه پولش را نمی‌دهید، می‌رود شکایت می‌کند و حدود یک میلیون و دویست هزار یورو از ما پول می‌گیرد! این پول را از چه کسی و از کجا می‌گیرد؟

کارشناس فوتبال ایران در خصوص زیان‌های مالی در فوتبال کشورمان تصریح کرد: زیان‌های مالی بسیاری دادیم به خاطر اینکه آن کابینه قدرتمند نبوده، وقتی هم اتفاقی رخ می دهد هیچ کس قبول مسئولیت نمی‌کند. بعد از اینکه داستان ویلموتس و آن رقم وحشتناک نجومی رو شد و اقداماتی صورت گرفت، تصمیم گیرندگان فکر کردند جامعه فوتبال چیزی نمی‌داند و آدم فرهیخته در آن نیست. فوری گفتند ورود مربی و بازیکن خارجی ممنوع است که بگویند دیگر از این اتفاقات رخ نمی‌دهد!

وی افزود: خواستند یک زخم عمیق را که به جراحی نیاز داشت با چسب زخم ترمیم کنند. این یک پیام دارد؛ دیگر مربی خارجی نیست که از ما شکایت کند! اینکه راهش نیست. اگر شما مدیر بودید ما به اینجا نمی‌رسیدیم. قصد زخم زبان زدن ندارم. تمام آقایانی را هم که به این دو باشگاه یا باشگاه‌های دیگر آمدند و رفتند را نه می‌شناسم و نه از آن‌ها شناختی دارم. اگر شناخت داشته باشم می‌توانم قضاوت صحیحی داشته باشم اما وقتی نتیجه عکس‌العمل‌ها و کارهای آن ها را می‌بینم، می‌توانم بگویم ناتوان هستند. آن‌ها ممکن است ده جای دیگر کارآمد باشند اما برای اینجا مناسب نیستند.

وی با اشاره به انباشته شدن مشکلات جزیی در فوتبال ایران گفت: یکی از دوستانم در یک شهرستان تیمی در لیگ آزادگان داشت، از من خواست که به آن‌ها کمک کنم. به آنجا رفتم و دیدم معضلشان این است که 10 بازیکن تیم می‌خواهند جدا شوند.گفتم اگر می‌شود من قراردادهایشان را ببینم و به مبالغشان کاری ندارم. آن‌ها هم تحصیلکرده و هم آدم‌های خوبی بودند اما فوتبال را نمی‌دانستند. به دلیل اینکه آگاهی نداشتند، با این 10بازیکن قراردادی بسته بودند که تاریخ انقضای همه آن‌ها یکسان بود. به همین خاطر آن 10نفر قدرت پیدا کرده بودند و گفتند یا می‌رویم یا باید 50درصد به قرارداد ما اضافه کنید.

کارشناس فوتبال ایران افزود: اگر مدیری بود که به زیر و بم فوتبال آگاهی داشت تاریخ پایان این قراردادها را یکسان نمی‌گرفت. چون اگر یکی دو بازیکن بروند می‌توانید برایشان جایگزین پیدا کنید اما برای 10نفر چکار می‌خواهید کنید؟ به هرحال به صورتی که باشگاه خیلی متضرر نشود مشکلشان حل شد. می‌خواهم بگویم مسائل ریز بسیاری وجود دارد که می‌تواند فاجعه به وجود بیاورد و مدیران هم نمی‌دانند. آن‌ها حتی یک مشاور کنار خودشان قرار نمی‌دهند. مشاوری که هم کار بلد باشد و هم نیتش پاک باشد. هدفش این نباشد که به دنبال منافع شخصی خودش برود. حقوق مشروع و درست بگیرد نه اینکه به باشگاه برود و بخواهد کارهای دیگری کند.

وی در مورد لزوم استفاده از مشاور گفت: ما فکر می کنیم همه چیز را می‌دانیم و بلدیم، می‌خواهیم به تنهایی همه کارها را پیش ببریم و بعد با یک ناکامی بزرگ مواجه می‌شویم. یا می‌رویم یا در خروجی را به ما نشان می‌دهند و این داستان همچنان ادامه دارد. تا سرچشمه درست نشود آب زلال و شفاف به پایین دست نمی‌رسد. علاقه‌مندان به فوتبال و عاشقانش، همه خودشان کارشناسند، دردها را می‌دانند که چرا تیم مورد علاقه‌شان به این روزگار دچار شده است.

حاج رضایی در مورد اینکه انتصاب‌ها از جانب وزیر انجام می‌شود و آیا او نمی‌تواند انتصاب‌های بهتری را در این دو باشگاه انجام بدهد، اظهار داشت: زمانیکه جوان بودم رئیس فدراسیون وقت به من گفت می‌خواهیم شما را مربی تیم ملی بزرگسالان کنیم. گفتم نه، من در آن حد نیستم. گفت نمی‌خواهید همکاری کنید؟ گفتم چرا، اگر تیم جوانان را بدهید از پس آن بر می‌آیم اما در اندازه تیم ملی بزرگسال نیستم. گفت افرادی را سراغ دارید؟ گفتم بله، چطور نمی‌شناسید؟ حسن حبیبی، امیر آصفی و... هستند. واقعا نمی‌توانستم این کار را انجام بدهم. چون هم آبروی خودم را و هم آبروی تیم ملی کشورم را دوست داشتم.

وی ادامه داد: الان هم اگر مدیران توانمندی باشند که هستند، کار را نمی‌پذیرند چون به هیچ صورتی نمی‌شود. وزیر فرد محترمی است. به هرحال در کابینه است و وظایفش را انجام می‌دهد اما اگر بخواهد به من دستور بدهد نمی‌توانم آن را بپذیرم. این کار نافرمانی نیست. علتش این است که معتقدم او فوتبال را با شیوه‌ای که اهالی فوتبال بلد هستند، نمی‌داند. وقتی من نمی‌دانم باید اطاعت کنم. بنابراین چکار می‌کنم؟ تلاش می‌کنم در جاهای دیگر کار کنم. 

حاج رضایی تصریح کرد: علاقه من به فوتبال حد ندارد اما الان واقعا دردمند آن هستم. شما ببینید پرسپولیس با همه این مشکلات و گرفتاری‌ها خودش را به فینال رسانده، خیلی کار با ارزشی است. چطور می‌آیند این ظرفی که پر از آب زلال است را با لگد می‌زنند تا آب آن بریزد؟! ان‌شاالله خدا کمک کند اتفاقات خوبی در آینده بیفتد. ما به امید زنده هستیم.